L'ouvrage éclaire les différentes facettes de l'oeuvre de l'artiste plasticien espagnol Santiago Calatrava, qui mêle architecture et sculpture. Plusieurs de ses réalisations sont présentées : sculptures, formes, mobiles, meubles, céramiques, verres, etc. ©Electre 2024

Santiago Calatrava, architecte, artiste et ingénieur est né le 28 juillet 1951 à Benimàmet (près de Valence, en Espagne).

Dès l'âge de 8 ans, il étudie, en complément de la formation classique, le dessin et la peinture à l'École des arts et métiers. Après ses études secondaires, il s'inscrit à l'Escuela técnica supenor de arquitectura de Valence, où il obtiendra un diplôme d'architecture et suivra un cours d'urbanisme. Pendant sa scolarité, il entreprend aussi des projets indépendants avec un groupe de condisciples, publiant deux livres consacrés à l'architecture indigène de Valence et d'Ibiza.

Attiré par la rigueur mathématique de certains grands ouvrages de l'architecture historique, Santiago Calatrava décide de poursuivre des études de 3^e cycle en génie civil et s'inscrit en 1975 à l'ETHZ (École polytechnique fédérale de Zurich). Il obtient son doctorat en 1981 avec une thèse intitulée Concernmg the Foldability of Spaceframes. C'est à cette époque qu'il rencontre puis épouse sa femme, alors étudiante en droit à Zurich.

Après ses études, Calatrava occupe un poste d'assistant à l'ETHZ et accepte de modestes commandes de génie civil. Il répond également aux concours, persuadé que c'est le meilleur moyen de s'assurer des commandes. Il gagne son premier concours en 1983 : la conception et la construction de la gare de Stadelhofen à Zurich, ville où il installe son premier bureau. En 1984, Calatrava dessine et construit le pont Bach de Roda, commandé pour les Jeux Olympiques de Barcelone. Cette réalisation marque le début de la réalisation de projets de par le monde.

La première exposition sur ses oeuvres date de 1985 (neuf sculptures dans une galerie à Zurich). Ses oeuvres ont depuis été exposées dans le monde entier, dont des expositions personnelles à Londres au Royal Institute of British Architects, à New York au Metroplolitan Museum et au Museum of Modem Art.

Les prix et récompenses reçus par Santiago Calatrava comprennent, entre autres, le prix Auguste Perret de l'Union internationale des Architectes (UIA) en 1987. Il est également décoré officier de l'Ordre des Arts et des Lettres de la République française en 1998.

Il est docteur honoris causa de 18 universités et est Invité honoraire permanent (Stä ndiger Ehrengast) de l'université de Zurich.

Santiago Calatrava, architect, kunstenaar en ingénieur, werd op 28 juli 1951 geboren in Valencia. Hij bezocht niet alleen de lagere en de middelbare school in zijn Spaanse geboortestad, maar volgde er vanaf zijn achtste ook een opleiding tekenen en schilderen aan de School voor Kunsten en Ambachten. Op zijn achttiende schreef hij zich in aan de EscuelaTécnica Superior de Arquitectura, eveneens in Valencia, waar hij eerst afstudeerde als architect en vervolgens een postgraduaat stedenbouwkunde behaalde. Tijdens zijn opleiding werkte hij met medestudenten samen aan enkele onafhankelijke projecten. Zo ontstonden twee boeken over de lokale architectuur van Valencia en Ibiza.

Omdat hij zich aangetrokken voelde door de wiskundige gestrengheid van een aantal belangrijke historische bouwwerken en de indruk had dat zijn opleiding in Valencia hem geen duidelijke richting had gewezen, besliste hij in 1975 nog een ingenieursopleiding burgerlijke bouwkunde te volgen aan de Eidgenössische Technische Hochschule Zürich (ETHZ), waar hij in 1981 afstudeerde op een proefschrift met de titel Zur Faltbarkeit von Fachwerken. In Zürich ontmoette hij ook de studente in de rechten die nog voor het einde van zijn studietijd zijn vrouw zou worden.

Na zijn studies nam Calatrava een aantal kleinere engineering opdrachten aan. Hij nam ook deel aan concoursen, want hij was ervan overtuigd dat dit de beste manier was om opdrachten binnen te halen In 1983 koos een jury van een concours voor het eerst voor zijn ontwerp : hij mocht het station Stadelhofen in Zürich bouwen. In die stad opende hij ook zijn eerste bureau.

In 1984 ontwierp en bouwde Calatrava de Bach de Roda in Barcelona, de eerste brug van een hele reeks waarmee hij zijn internationale reputatie zou vestigen. Sindsdien heeft hij vanuit de hele wereld de ene belangrijke opdracht na de andere gekregen.

Toen in 1985 in een kunstgalerie in Zürich negen sculpturen van Calatrava werden tentoongesteld, was dat de eerste expositie met werk van zijn hand. Twee van de vele tentoonstellingen overal ter wereld waarop daarna werk van hem te zien was, verdienen een aparte vermelding : de solotentoonstelling in het Royal Institute of British Architects in Londen en die in het Museum of Modern Art en het Metropolitan Museum of Art in New York.

In 1987 kende de Union Internationale des Architectes (UIA) hem de Grand Prix Auguste Perret toe en in 1998 werd hij Officier de l'Ordre des Arts et des Lettres van de Franse Republiek. Het zijn maar twee van de vele prijzen en eerbetuigingen die hem te beurt vielen. Hij ontving ook achttien eredoctoraten en is Ständiger Erhrengast van de universiteit van Zürich.